rzucać I
wprawaić rzecz w lot wypuszczając ją z ręki z nadaniem pewnej prędkości
je przerwał kapitan Ryków temi słowy, Rzucając na stół kiesę ciężką dukatami (X) Czasem poranny wietrzyk, gdy ze wschodu wionie, Zrywa wianki i rzuca na klęczących skronie (XI) patrz, jak szlachta braty Rzucają czapki, usta otwarli - wiwaty! (XII)
Czlowiek ↔ Człowiek jako istota żywa ↔ Ruchy i postawa ↔ Aktywność fizyczna skierowana na objekty zewnętrzne